Po pierwsze: Jak można nie kochać samochodów?
Po drugie: Jak można nie chcieć być kierowcą?
Po trzecie: Jak można jazdę samochodem traktować jak przemieszczanie się z punktu A do B?
Być może można, ale nie w moim świecie.
Jestem z tych, którzy wiedzą, że samochody mają duszę, kochają zapach benzyny, dźwięk widlastej ósemki, a nawet niezbyt pięknie chodzących cylindrów w swojej Corsie ; )
Samochody są piękne i ułatwiają nam życie. No, chyba że masz Alfę, to tylko to pierwsze i to tylko w przypadku niektórych modeli, moim skromnym zdaniem.
Samochody warto podziwiać, warto się w nie wsłuchiwać, warto rozkoszować się każdym przejechanym kilometrem, czy to za kierownicą, czy na fotelu pasażera. Osobiście mogłabym z samochodu praktycznie nie wychodzić. To jest miłość od zawsze i na zawsze.
Adrenalina przy wysokiej prędkości, mocnym przyśpieszeniu, procedurze startu – z perspektywy pasażera najczęściej. Sama preferuję dynamiczną jazdę, kiedy to możliwe. Szaleć nie mam czym i gdzie ; )
Setki, tysiące kilometrów w trasie przy dobrej muzyce. Czysta przyjemność.
Warszawa nocą i nightdrive.
Towarzyskie przejazdy na 2 i więcej samochodów.
Drift, youngtimery i inne imprezy na torze wyścigowym.
Godziny wystane za barierkami z aparatem. Rajdy oglądane zza drzew…
Supercary spotykane podczas spacerów. Podziwianie designu i dźwięku na zlotach.
Zachwyt nad światowym poziomem fotografii motoryzacyjnej. Marzenie o tym, by dołożyć cegiełkę do tego, co widzi się na billboardach, na spotach, w katalogach czy na stronach internetowych producentów i dealerów.
Póki co, samochody to pasja, do której się powraca.
To miłość, którą żyje się na co dzień. Cieszę się każdym przejechanym kilometrem, nawet jako pasażerka.
A moim najlepszym przyjacielem jest mój poczciwy Korsiarz.
Samochody na zawsze w moim sercu <3